در این فیلم herman  به دلیل کینه ها و عقده های فروخورده ای که به خاطر آزارها و تمسخرهای چند هم مدرسه ای در دل دارد ، یک روز دیوانه میشود و ده ها نفر از بچه های مدرسه را با اسلحه میکشد. این  پاسخ خشمناکی است به کسانی که روح این نوجوان پاک را شکنجه میدادند. این فیلم یک تراژدی واقعی ست و شاید ناگوارتر از یک تراژدی معمولی. در این جا با وجود اینکه هرمن دست به کشتار زده ولی بیننده ای مثل من دوست دارد هرمن بخشوده شود.

خبرنگار مجله جورجیا چندین جلسه با هرمن گفتگو میکند و میخواهد انگیزه های جنایت هرمن را ریشه یابی کند ولی در پایان جز فیلمهای ضبط شده از هرمن چیزی نصیبش نمیشود و هرمن به صندلی اعدام بسته میشود.